به گزارش سایت خبری پرسون، سید عطاءالله مهاجرانی در یادداشتی نوشت: امروز بیست‌وچهارم ماه مبارک رمضان است. تا سرمان را چرخ بدهیم رمضان تمام شده است و عید فطر است. نمی‌دانیم تا ماه رمضانی دیگر ما باشیم یا اینکه:
ساقی چو از این دیر کهن در گذریم
با هفت هزار سالگان سر بسریم
برای تامل بیشتر درباره ماه رمضان، کتاب اسرارالشریعه را می‌خواندم. نویسنده کتاب حکیم الهی و مفسر نکته یاب قرآن مجید، سید حیدر آملی (۷20-۷78 هجری قمری) است. کتاب اسرارالشریعه به همت و با شایستگی علمی- پژوهشی ممتاز، توسط دوست دانشمند آیت‌الله سید محسن موسوی تبریزی تصحیح و منتشر شده است.
بحث «روزه» را در اسرارالشریعه می‌دیدم. نکات بسیار پر لطف در کتاب درباره لایه‌های عمیق‌تر روزه مطرح شده است. در روزه ظاهری و روزه شریعت ما از خوردن و آشامیدن و آمیزش پرهیز می‌کنیم. در روزه اهل طریقت، چشم و گوش و زبان نیز روزه می‌گیرند، سید حیدر آملی در روزه اهل حقیقت و روزه حواس باطن، از روزه انسان در «تفکر و خیال» نیز سخن گفته است.
ما می‌بایست از توانایی تفکر و خیال خویش، بیهوده و بی‌فایده استفاده نکنیم. وزنه‌های اضافی را بر بال تفکر و خیال‌مان نبندیم، تا بتوانیم سبکبال پرواز کنیم و اوج بگیریم. این دو امر، یعنی روزه تفکر و تخیل، از اموری است که در زندگی کسانی که اهل نظر و اندیشه و نیز هنر هستند، بسیار اهمیت دارد.
دیده‌اید برخی نمی‌دانند پول‌شان یا دارایی‌شان را چگونه صرف کنند؟ سردرگم و پریشانند. «فکر» دارایی مهم‌تری است. به تعبیر جلال‌الدین بلخی، همه سرمایه انسانی ما همان فکر است و: «ای برادر تو همه اندیشه‌ای!» اندیشه می‌بایست مدیریت شود، تا مثل گرد باد در خود نپیچد. ما در زندگی خود با انسان‌هایی روبرو شده‌ایم که توانایی مدیریت اندیشه خود را داشته‌اند.
خانم دکتر فاطمه طباطبایی از قول امام خمینی روایت می‌کردند. در صحبتی امام خمینی گفته بودند، «می‌توانند فکرشان را کنترل کنند.» این توانایی آسان به دست نمی‌آید. می‌بایست فرد عمری روزه فکر و خیال بگیرد تا توان و امکان مدیریت نیروی فکر و خیال برایش فراهم شود. ما در روزگاری زندگی می‌کنیم که گویی اساسا بحث مدیریت فکر و خیال، خارج از موضوع است؛ فضای مجازی و عصر ارتباطات و دیجیتال، فکر و خیال را با خود برده است! ما آن چنان در این سیلاب یا دریای خروشنده درگیر و در تب و تابیم که نمی‌دانیم شب و روزمان چگونه می‌گذرد. ماه رمضان آزمونی برای چنین تجربه زیسته و سرنوشت‌سازی است.
هنگامی که انسان به این موضوع فکر می‌کند: درباره کدام موضوع بایستی بیندیشد یا نیندیشد؟ در واقع به جست‌وجوی خویشتن حقیقی خویش پرداخته و از روزمرّگی گریخته است. اینکه شب قدر در ماه رمضان است و این شب به به اندازه عمر طولانی انسانی که هزار ماه عمر کند، اهمیت و اعتبار دارد؛ یعنی ماه رمضان و شب قدر فرصتی و رهنمودی است تا انسان خود را پیدا کند و بداند به کجا می‌رود؟ امساک از خوراک و نوشاک، نشانه‌های ظاهری توجه است و امساک از فکر بیهوده و خیال پریشان در درون، انسان را سامان می‌دهد.
این دهان بستی دهان باز شد
تا خورنده لقمه‌های راز شد
منبع: اعتماد
